Wakacje – zmienione godziny otwarcia MISIA

Szanowni Państwo, zaczynamy sezon urlopowy. W związku z tym zmienią się godziny przyjmowania pacjentów. Prosimy o zapoznanie się z poniższą rozpiską.

Zaczynamy okres urlopowy 2022??

W najbliższych dniach lecznica będzie czynna wg poniższego harmonogramu:

?16.08. (wt)- 8.00 do 16.00
?17.08. (śr)- 10.00 do 18.00
?18.08.(czw)- 8.00 do 16.00
?19.08. (pt)- 10.00 do 18.00
?20.08.(sb)- 8.00 do 13.00
?21.08. (ndz) – nieczynne

?22.08. (pn)- 10.00 do 18.00
?23.08. (wt)- 8.00 do 16.00
?24.08. (śr)- 10.00 do 18.00
?25.08.(czw)- 8.00 do 16.00
?26.08. (pt)- 10.00 do 18.00
?27.08.(sb)- 8.00 do 13.00
?28.08. (ndz) – nieczynne

?29.08. (pn)- 10.00 do 18.00
?30.08. (wt)- 8.00 do 16.00
?31.08. (śr)- 10.00 do 18.00

Proszę umawiać się telefonicznie pod numerem 605 840 851 lub 65 534 24 34 lub poprzez stronę internetową https://www.wettermin.pl/lecznice/leszno/148

Przerwa świąteczna w MISIU

weterynarz w lesznie

Szanowni Państwo, w dniach 3-5 kwietnia (od soboty do poniedziałku włącznie) Leszczyńskie Centrum Weterynaryjne MISIU będzie nieczynne. Na małych pacjentów czekamy od wtorku, 6 kwietnia.

Jak przygotować zwierzę do zabiegu chirurgicznego?

jak zadbać o swojego psa

Każdy zabieg czy operacja to stres – zarówno dla samego zwierzęcia, jak i jego właściciela. Warto odpowiednio przygotować zwierzę, aby ograniczyć napięcie dla obu stron.

Zalecane działania poprzedzające zabieg:

  • nie karmić zwierzęcia po 18.00 wieczorem dnia poprzedniego,
  • wodę może pić – bez ograniczeń, dopiero na 3 godziny przed samym zabiegiem należy odstawić wodę,
  • przed samym zabiegiem wyprowadzić psa na spacer,
  • w domu przygotować miejsce, w którym będzie przebywać pies/kot po zabiegu – miejsce powinno być ustronne, ciepłe, ciche, bez jasnego, mocnego oświetlenia. Zwierzę jest po narkozie bardzo wrazliwe na wszelkie bodźce ze środowiska zewnętrznego.

Do lecznicy prosimy przyprowadzić pupila wraz z: 

  • książeczką zdrowia,
  • można wziąć ze sobą czyste posłanie, na którym po zabiegu będzie leżeć pacjent, będzie też dzięki temu czuć zapach swoich właścicieli i domu, będzie się czuł bezpieczniej, aczkolwiek dysponujemy również takimi posłaniami,
  • w przypadku kotów – wziąć ze sobą transporter (istnieje możliwość wypożyczenia w lecznicy).

Procedura okołozabiegowa:

  • Zwierzę ma zakładany dożylnie wenflon, przez który podawana jest kroplówka w razie zapotrzebowania zwierzęcia i leki.
  • Jeszcze przed zabiegiem wskazane jest pobranie krwi do podstawowych badań (morfologia, biochemia) szczególnie u zwierząt powyżej 7-go roku życia. Jeśli parametry krwi odbiegają od normy, zabieg najczęściej jest odraczany o kilka dni do czasu ustabilizowania stanu pacjenta.
  • U pacjentów zaintubowanych w trakcie zabiegu możliwy jest kaszel i odkrztuszanie wydzieliny do kilku dni.
  • W naszej lecznicy wydajemy zwierzę do domu dopiero kiedy całkowicie odzyska przytomność, dopiero jak wybudzi się z narkozy. Jak zwierzę zacznie się wybudzać kontaktujemy się telefonicznie z właścicielem w celu omówienia przebiegu operacji i umówienia się na odbiór pupila. Przy odbiorze szczegółowo omawiane  są zalecenia wydane właścicielowi zwierzaka.
  • Nie wydajemy pacjentów jeszcze będących pod wpływem narkozy!!! W  zależności od zastosowanej metody znieczulenia, po zabiegu zwierzę może piszczeć, prężyć się, mogą pojawić się drgawki, co jest niepokojące dla samych właścicieli i niejednokrotnie lekarz weterynarii musi być w pogotowiu, by zapobiec różnym powikłaniom okołooperacyjnym. 
  • Po wydaniu pacjenta do domu zwierzę może wykazywać zaburzenia równowagi i senność. Mogą pojawić się wymioty i biegunka. Jeżeli takie objawy  będą się utrzymywać jeszcze następnego dnia po zabiegu należy skontaktować się z lekarzem weterynarii.
  • Każde zwierzę dostaje po zabiegu leki przeciwbólowe, których działanie utrzymuje się 24 godziny.

Żywienie psów seniorów

jaka karma dla starszego psa

Dieta psów różni się od diety ich przodków żyjących w naturze. Odmienna jest też częstotliwość spożywanych posiłków. Podczas gdy pies zjada regularnie produkty, które przygotuje człowiek, to jego dziko żyjący pobratymiec jada nieregularnie i tylko to, co sam upoluje. Zmiana sposobu odżywiania, jaka nas trapiła w związku z socjalizacją psów niekoniecznie była dla nich korzystna. Jednak starania specjalistów mające na celu optymalizację procesu żywienia doprowadziły do sytuacji, w której dysponujemy odpowiednio dobranymi składnikami pokarmowymi, odpowiadającymi fizjologicznym potrzebom żywieniowym psów.

Każdy etap życia psów (szczenię, pies dorosły, pies stary) wymaga innego sposobu żywienia. Dzisiejszy artykuł dotyczy żywienia psów starszych. Mówimy, że pies wchodzi w okres starości w wieku ok. 6. roku życia (psy duże) lub 8. roku życia (psy małe). Starzejące się narządy nie spełniają już wtedy w pełni swoich funkcji, zmienia się metabolizm i zapotrzebowanie na poszczególne składniki pokarmowe.

Spadek aktywności fizycznej w okresie starości, następujące spowolnienie przemian metabolicznych oraz zmniejszenie się tkanki mięśniowej na rzecz tkanki tłuszczowej zwiększają ryzyko otyłości, a w konsekwencji zwiększają zapadalność na choroby układu krążenia i układu kostno-stawowego. W diecie powinno znaleźć się mniej tłuszczu, a więcej łatwostrawnego i dobrze przyswajalnego białka (drób, ryby).

Następujące z wiekiem spowolnienie perystaltyki jelit prowadzi do zaparć. Dietę należy wzbogacić we włókno (marchew, buraki).

Zmniejszenie produkcji śliny i soku żołądkowego, a także zmiany w budowie jelit (zmniejszenie się kosmków jelitowych) utrudniają trawienie i wchłanianie pokarmu. Posiłek należy podzielić na kilka mniejszych porcji i podawać o stałej porze. Użyte składniki powinny być możliwie najlepszej jakości.

U starych psów dość często występują problemy z uzębieniem. Należy unikać podawania kości (także ze względu na trudność ich trawienia).

Z wiekiem zwiększa się ryzyko wystąpienia zmian zwyrodnieniowych stawów. Procesy zwyrodnieniowe można spowolnić stosując odpowiednie dodatki. Dietę należy suplementować substancjami o działaniu chondroprotekcyjnym (ochronnym dla chrząstki stawowej) takimi jak glukozamina i siarczan chondroityny.

Starsze psy wykazują zwiększone zapotrzebowanie na witaminy z grupy B, witaminę A, E, K. Dietę domową należy wzbogacić odpowiednim preparatem witaminowo-mineralnym.

Bez względu na wiek zwierzęcia, należy zapewnić zawsze dostęp do czystej i świeżej wody. W przypadku wystąpienia schorzeń określonych narządów lub układów wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii i ustalenie indywidualnej diety (wątrobowa, nerkowa itp.).

Kupujemy psa – decyzja krok po kroku

jakiego psa wybrać

Związek człowieka z psem trwa już ponad 12 tysięcy lat. Na przestrzeni czasu zmieniło się wiele w stosunkach między tymi czworonogami a ludźmi. Pies udomowiony (Canis lupus familiaris) pochodzący najprawdopodobniej od wilka (Canis lupus) swoją wędrówkę z ludźmi rozpoczął w Azji Wschodniej, skąd rozprzestrzenił się po całym świecie.

Bezwzględny wiatr cywilizacji rozwiał ostatecznie pierwotną funkcję, jaką spełniał w społeczeństwie opisywany tutaj najstarszy udomowiony ssak mięsożerny. Pies w większości przypadków z nieocenionego pomocnika w walce o pożywienie i oddanego obrońcy, stał się towarzyszem życia, partnerem do zabaw i tylko niekiedy pełni jeszcze tak odpowiedzialne funkcje, jak ratowanie ludzkiego życia czy też pomoc w naszej ludzkiej niepełnosprawności.

Decydując się na zakup psa musimy mieć świadomość, że wiążemy się z tym stworzeniem nawet na kilkanaście lat. Podejmując właśnie taką decyzję, bierzemy na siebie wielką odpowiedzialność i należy się zastanowić czy jesteśmy w stanie jej sprostać. Zakup psa podyktowany tylko nagłym impulsem, panującą modą czy też spełnieniem chwilowej zachcianki dziecka, jest działaniem skrajnie nieodpowiedzialnym, które często prowadzi do zasilenia liczby porzuconych, bezpańskich psów, kończących często swój żywot w podupadających schroniskach.

Wybór naszego psa powinien być poprzedzony odpowiedzią na kilka istotnych pytań:

  1. Jaką wybrać rasę? A wybierać mamy naprawdę w czym. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) wyróżnia około 400 ras psów. Kluczową rolę w wyborze rasy odgrywa nasz tryb życia i tak na przykład odpowiednią rasą dla osób lubiących życie rodzinne będzie labrador, dla ludzi aktywnych sportowo owczarek niemiecki, a dla domatorów shar-pei.
  2. Pies czy suka? Suki są z reguły łagodniejsze niż psy. Musimy pamiętać, że w cyklu rozrodczym suki występuje okres cieczki, z którym mogą wiązać się pewne niedogodności, takie jak na przykład grono adoratorów podążające za naszą suczką podczas spaceru. Psy są bardziej temperamentne, czasem agresywne i skłonne do ucieczek.
  3. W jakim wieku kupić psa? Uważa się, że najbardziej optymalnym momentem do zmiany otoczenia jest w przypadku szczeniąt wiek około 10 tygodni. Wejście w posiadanie psa dorosłego należy poprzedzić odpowiednim przygotowaniem tak właściciela jak i psa.
  4. Kupujemy czy adoptujemy? Jeśli zależy nam na psie rasowym, powinniśmy poszukać odpowiedniego hodowcy lub poprosić o wskazówki Związek Kynologiczny czy też lekarza weterynarii. W sytuacji gdy rodowód nie odgrywa dla nas znaczenia, byłoby wspaniałą postawą adoptować psa ze schroniska i w ten sposób pomóc tym stworzeniom poczuć się dobrze i komfortowo. Wdzięczność z ich strony mamy gwarantowaną.

Podobnych pytań może być znacznie więcej i artykuł ich nie wyczerpuje. Ważne jest, aby zadać je sobie i swoim bliskim oraz umiejętnie na nie odpowiedzieć. Pamiętajmy, że podejmujemy decyzję, której konsekwencje mogą być dalekosiężne.

Korekcja uzębienia królika

zęby królika

Każdemu królikowi przychodzącemu do lecznicy rutynowo zaglądamy w zęby, badamy zgryz, omacujemy kości czaszki. Celem tych czynności jest wykluczenie zgrubień, które mogą świadczyć o obecności ropni, a także wykluczenie urazów.

Przeprowadzamy diagnostykę RTG w zależności od potrzeb i sytuacji. Problemy stomatologiczne u gryzoni i zajęczaków są niestety bardzo częste. 

Jeśli zauważysz, że zwierzak:

  • ślini się,
  • chudnie/ma biegunkę,
  • nie ma apetytu,
  • ma zmierzwioną, nastroszoną sierść,
  • jest osowiały,

    -udaj się z nim do lekarza weterynarii. Nawet niespecyficzne objawy mogą sugerować problemy z uzębieniem.

Skorygowane przez lekarza zęby najczęściej odrastają, potrzebna jest zmiana diety, stała korekcja zębów już do końca życia zwierzaka, badanie kliniczne jamy ustnej. Zalecamy kontrole stomatologiczne co 3 miesiące.

Sterylizacja królicy

sterylizacja królika

Zabieg sterylizacji u królic, tak samo jak u innych samic, zapobiega chorobom układu rodnego i gruczołu mlekowego, eliminuje się w ten sposób ryzyko występowania nowotworów i zapaleń. Także po takim zabiegu, gdy krew zwierzęcia oczyści się z krążących hormonów płciowych i nie ma ich dalszej produkcji, usposobienie zwierzęcia jest bardziej pozytywne dla właściciela, są spokojniejsze, możemy w ten sposób wyeliminować agresję. Najpopularniejsza z metod antykoncepcyjnych, gdyż jak wiadomo owulacja u królików jest prowokowana, występuje podczas aktu kopulacji.

U królic rzadziej niż u suk czy kotek wykonuje się zabieg sterylizacji, gdyż zwierzęta te są bardziej wrażliwe na znieczulenie i tym samym istnieje większe ryzyko powikłań po zabiegu. Anatomia górnych dróg oddechowych również utrudnia intubację zwierzaka podczas znieczulenia, niezbędny jest zatem stały monitoring oddechu i pracy serca, dogrzewanie ciała, gdyż zwierzęta te bardzo szybko ulegają wychłodzeniu.

Zabieg można przeprowadzić w każdym wieku, jednak im wcześniej, tym lepiej. Optymalny wiek to ok. 5 miesięcy. Absolutnie podczas przygotowywania królicy do zabiegu sterylizacji nie stosujemy głodówki, gdyż w przewodzie pokarmowym zachodzą dwa procesy chemiczne – fermentacja treści przez bakterie i trawienie przez enzymy trawienne. Jeśli zastosowalibyśmy głodówkę, „zabilibyśmy” bakterie niezbędne do prawidłowej pracy przewodu pokarmowego. Postępować należy wręcz odwrotnie królik – cały czas ma mieć dostęp do świeżej wody i sianka. Ograniczyć do minimum pokarmy soczyste, zielonki.

Po zabiegu należy zapewnić zwierzakowi ciepło (wskazany termofor), ciszę, bacznie obserwować szczególnie pierwszą dobę po zabiegu. Przez kilka dni ograniczyć hasanie po mieszkaniu, obserwować ranę, czy nie pojawia się wysięk, zwracać uwagę na ilość spożywanych pokarmów i oddawanie moczu i kału.

W razie jakichkolwiek niepokojących objawów – koniecznie skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Kastracja samca królika

kastracja królika

Wskazaniami do przeprowadzenia zabiegu kastracji u samców jest agresja, znaczenie moczem. Jeśli samiec mieszka w jednej klatce z samiczką, a nie chcemy miotów, albo jeśli dwa samce mieszkają razem, by uniknąć walk między nimi wtedy również taki zabieg jest zalecany.

Wskazaniem do kastracji są także zmiany nowotworowe jąder. Możemy poddawać zabiegowi już 3-miesięczne zwierzę, a także oczywiście starsze osobniki. Pamiętajmy, że nawet po kastracji samiec jest jeszcze “płodny” do 6. tygodni, więc mimo wszystko należy w tym czasie izolować go od samiczki.

Na dobę przed operacją należy podawać uszakowi siano, susz i wodę, odstawić granulaty, zielonkę, ponieważ pod wpływem narkozy spowalnia się metabolizm zwierzaka, dochodzi do fermentacji treści w przewodzie pokarmowym i może doprowadzić do niebezpiecznych wzdęć. Nie ma obaw, że pod wpływem znieczulenia królik zachłyśnie się treścią pokarmową, bo króliki nie wymiotują.

Przed zabiegiem zwierzę jest badanie klinicznie, jeśli lekarz weterynarii nie zgłasza przeciwwskazań przystępujemy do działania. Po kastracji królik pozostaje jeszcze pod naszą kontrolą. Do momentu całkowitego wybudzenia z narkozy jest dogrzewany, podane ma leki przeciwbólowe i antybiotyk.

Zalecenia dla właściciela: trzymanie zwierzaczka na podłożu z papierowych ręczniczków do czasu zagojenia rany lub na innym podłożu, które mechanicznie nie będzie drażniło ran pooperacyjnych, obserwacja oddawania moczu i kału, obserwacja apetytu. Nienarażanie królika na przeciągi, a w razie spostrzeżenia jakichkolwiek niepokojących objawów konieczny jest jak najszybszy kontakt z lekarzem weterynarii. Zalecamy 2 wizyty kontrolne po zabiegu w celu obserwacji procesu gojenia ran.

Żywienie żółwia czerwonolicego

czym karmić żółwia

Żółw czerwonolicy jest drapieżnikiem i trzeba o tym pamiętać, układając menu. W naturze bazę pokarmową stanowią drobne ryby, larwy owadów, mięczaki, znaleziona w wodzie padlina, a tylko niewielki procent diety stanowią rośliny, takie jak np. rzęsa wodna.

W niewoli u człowieka, żeby żółw mógł przeżyć w dobrym zdrowiu 30 lat, bo tyle osobniki takie żyć powinny, trzeba tak ułożyć jadłospis, by stosunek pokarmu zwierzęcego do roślinnego wynosił ok. 1:1.

Młode żółwie karmimy codziennie, dorosłe zaś 2-3 razy w tygodniu i należy pamiętać, by 1 x w tygodniu podać im preparat mineralno-witaminowy koniecznie z witaminą A i D3.

Ilość pokarmu dla żółwia o masie ciała ok. 1,5 – 2 kg to ok. 100 g ryb (lub innych wodnych stworzeń, takich jak krewetki, ochotka, gammarus, ślimaki ze skorupką, także czasami można im dać do zjedzenia dżdżownicę) i ok. 50-100g mielonych warzyw. Trzeba pamiętać o tym, że kupowany w sklepie zoologicznym sztuczny preparat do karmienia żółwi wodnych jest mocno zbilansowany i tuczący, tym samym wystarczy takiemu 2-kilogramowemu żółwiowi dosłownie 30-50 g komercyjnego preparatu. Jeśli już kupiliśmy w sklepie preparat do karmienia żółwi wodnych, to niech on stanowi jedynie 1/4 część posiłku, a pozostałe 3/4 – naturalny pokarm zwierzęco-roślinny w stosunku 1:1.

Nie stosujmy monodiety, gdyż wkońcu doprowadzi ona do poważnych niedoborów żywieniowych, osteodystrofii i wkońcu do poważnej choroby zagrażającej życiu zwierzęcia.

Nie karmimy żółwi wodnych  wieprzowiną, wołowiną, koniną, wędlinami, kurczakiem itp. Mogą one stanowić jedynie przysmak od czasu do czasu i to w małej ilości.

Żywienie legwana zielonego

czym karmić legwana zielonego

Najważniejsze jest urozmaicenie diety roślinnej tego zwierzęcia, ponieważ jak i u każdego innego żywego organizmu, każda monodieta jest szkodliwa, prowadzi do niedoboru składników odżywczych, minerałów, z czasem do szeregu chorób, często niestety nieodwracalnych. Dieta legwana zielonego powinna składać się w 80% z liści, a w 20% z owoców oraz warzyw.

Czym karmić legwana zielonego? Chcielibyśmy przybliżyć listę roślin, które można stosować w diecie legwana. Zarówno latem jak i zimą, kiedy trudniej dostać świeże rośliny. Nie kupujcie wyłącznie substytutów w sklepach zoologicznych, suchej, twardej karmy – mimo iż smakuje jaszczurce, to jest wysokowartościowa, kaloryczna i prowadzi do otłuszczenia zwierzęcia, co jest niebezpieczne dla jego zdrowia.

DIETA LETNIA

ROŚLINY UPRAWNE

  • Babka lancetowata
  • Babka zwyczajna
  • Chrzan dziki
  • Czosnaczek pospolity
  • Koniczyna biała, koniczyna łąkowa, mogą być stosowane  tylko jako dodatek codziennej diety z uwagi na zawartość glikozydów cyjanogennych, nie może w diecie legwana zielonego stanowić składnika dominującego.
  • Lucerna nerkowata -uwaga: kiełki lucerny zawierają szkodliwe substancje, które zanikają wraz ze wzrostem rośliny. Nie podajemy ich legwanowi!
  • Mniszek lekarski – Stosunek Ca:P – 2,8:1. Z uwagi na dobry stosunek wapnia do fosforu oraz „rozsądne” stężenie innych związków, mniszek nadaje się na suplement codziennej diety.
  • Stokrotka pospolita – kwiaty i liście stanowią znakomite wzbogacenie codziennej diety

ROŚLINY UPRAWNE:

  • Bazylia
  • Dynia
  • Fasola zwykła – tylko jako dodatek!
  • Marchew – zaleca się podawanie tylko części zielonej. Korzeń marchwi zawiera znaczne ilości szczawianów.
  • Melisa
  • Mięta
  • Ogórek
  • Oregano
  • Roszponka
  • Rozmaryn
  • Rukiew wodna
  • Rukola

DRZEWA I KRZEWY:

  • Brzoza
  • Jeżyna
  • Klon
  • Lipa
  • Malina
  • Morwa
  • Poziomka
  • Truskawka

KWIATY OGRODOWE (jadalne kwiaty i części zielone):

  • Begonia
  • Dalia
  • Hibiskus
  • Nasturcja
  • Róża

DIETA ZIMOWA

ROŚLINY Z HIPERMARKETÓW:

  • Bazylia – dodatek do codziennej diety.
  • Rukola – może stanowić składnik codziennej, zimowej diety
  • Kalarepa – kapustowate, podawać  niewielkie ilości w diecie zimowej.
  • Marchew naciowa – tylko część zielona. Korzeń zawiera znaczne ilości kwasu szczawiowego. Kiedyś zalecano tartą marchew, jako wzbogacenie diety, jednak szkody wynikające z podawania tej części rośliny przekraczają korzyści. Nać marchwi w niezbyt dużej ilości można zimą podawać codziennie.
  • Rzodkiewka (liście) – zawiera dość duże ilości kwasu szczawiowego. Niewielkie ilości co drugi, trzeci dzień w sezonie zimowym dopuszczalne.
  • Sałata rzymska – na pewno lepsza niż rzodkiewka. Zawiera znaczne ilości witamin oraz składników mineralnych. W niedużych ilościach można stosować jako suplement diety zimowej
  • Roszponka – nie zawiera szkodliwych substancji, można podawać codziennie jako składnik diety.
  • Cukinia, ogórek – ścierane na tarce. Ogórek i cukinia należą do owoców niskokalorycznych, z niską zawartością minerałów i witamin. Biorąc jednak pod uwagę, że 95% ogórka to woda, świetnie nadaje się jednak jako „wypełniacz” w zimowej diecie. Można podawać codziennie.

ROŚLINY SUSZONE:

Jeszcze w okresie letnim można zasuszyć liście roślin łąkowych. Niektóre legwany nie chcą przyjmować takiego pokarmu.  Jest na to skuteczny sposób. Ususzone kwiecie i liście mniszka, babki i innych roślin mieszamy z wilgotnymi, świeżymi liśćmi „pory zimowej”. Takie „oszukiwanie” sprawia, że nasz legwan przyjmuje cenne składniki odżywcze albowiem w procesie suszenia z roślin odparowuje głównie woda, natomiast pożądane wartości odżywcze pozostają.

KIEŁKI:

Aby wzbogacić zimową dietę legwana warto zakupić w sklepie przemysłowym lub ze zdrową żywnością, kiełkownice. Przy właściwym pielęgnowaniu uprawy średnio co 5 – 7 dzień dysponujemy świeżą uprawą kiełków. Rośliny nadające się dla legwana w uprawie kiełkowej:

  • rzodkiewka – w niewielkich ilościach, opisane wcześniej
  • rzeżucha – zawiera goitryny, zaleca się niewielkie ilości
  • słonecznik – (dla bardziej cierpliwych) wymaga częstych zabiegów pielęgnacyjnych, w przeciwnym razie pleśnieje. Można podawać codziennie.

SAŁATKI WARZYWNO-OWOCOWE

Owoce powinny stanowić najwyżej 20% diety legwana zielonego. Jako dodatek do codziennej diety, można przygotowywać sałatki owocowe, które stanowią cenną bombę witaminową. Unikamy cytrusów.  Ich skład chemiczny znacznie ogranicza przyswajalność wapnia, który zimą jest szczególnie cennym minerałem. Nie podajemy też bananów, jabłek oraz gruszek. Natomiast korzystając z dobrodziejstwa hipermarketu, można zimą komponować sałatki z:

  • winogrona – nieduże ilości. Winogrona zawierają duże ilości cukru. Jednakże winogrona ułatwiają przemycanie suplementów witaminowo – minerałowych.
  • arbuzy – zawiera 92% wody i jest przysmakiem legwanów. Można podawać codziennie, również nadaje się też do przemycania suplementów.
  • melony
  • maliny

Oczywiście każda z wymienionych w tym rozdziale roślin nie stanowi wzorcowej diety dla naszego gada, jednak przy maksymalnym zróżnicowaniu składu codziennego pożywienia oraz przy założeniu, że sroga zima to w naszej szerokości geograficznej to stosunkowo krótki okres, dieta ta jest to do przyjęcia.