Szczepienia zwierząt – fakty i mity

kiedy zaszczepić psa i kota

Szczepienia od zawsze budzą pytania. Przedstawiamy fakty i mity na temat szczepień zwierząt.

  • Prawdą jest, że już 4-tygodniowe szczeniaki mogą zachorować na parwowirozę, kiedy to zanika już u nich odporność przekazana przez matkę. U szczeniąt nieszczepionych wraz z wiekiem wzrasta wrażliwość na zachorowanie na parwowirozę i tak: 6.tygodniowe – połowa osobników wrażliwa na zachorowanie, 8.tygodniowe szczenięta – większość jest wrażliwa, 12.tygodniowe nieszczepione maluchy – wszystkie są wrażliwe na zachorowanie. Aby tego uniknąć należy zapewnić szczeniętom serię szczepień (6., 9., 12. tydzień życia). Lepiej wybierać szczepionki z żywym zarazkiem niż z inaktywowanym. Pierwsze szczepienie preparatem o dużej koncentracji wirusa („PUPPY”).
  • Prawdą jest, że nie należy szczepić zwierząt mocno zarobaczonych, glistnica jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do szczepienia.
  • Prawdą jest, że po szczepieniu przez 2 tygodnie nie wolno dopuszczać do kontaktu zwierzęcia szczepionego z innymi zwierzakami o nieznanym statusie immunologicznym, ze zwierzętami chorymi, podejrzanymi o zakażenie.
  • Mitem jest, że szczepionki wieloskładnikowe uodparniają słabiej niż jednoskładnikowe. Można bez uszczerbku skuteczności stosować szczepionki 3-, 4- czy 5-składnikowe.
  • Mitem jest, że szczepionka przeciwnosówkowa może leczyć nosówkę. Natomiast może to uczynić surowica odpornościowa podana bardzo wcześnie.
  • Mitem jest, że każde szczenię czy kocię powinno być zaszczepione przeciw wszystkim chorobom, na które są szczepionki. Są tzw. szczepienia zasadnicze – powinno je otrzymać każde zwierzę (przeciw chorobom: nosówka, parwowiroza, choroba Rubartha, panleukopenia, herpeswirus kotów, kaliciwirus kotów, wścieklizna) oraz szczepienia dodatkowe – wskazane tylko, gdy jest większe ryzyko zachorowania na daną chorobę (przeciw chorobom u psów: leptospiroza, parainfluenza, borelioza, przeciw chorobom u kotów: białaczka, grzybica skórna, chlamydofiloza).
  • Mitem jest, że szczepienie jest zabiegiem zupełnie niegroźnym. Niekorzystne reakcje poszczepienne, choć bardzo rzadko, ale zdarzają się i należy o tym pamiętać.

Niepożądane skutki szczepień:

  • reakcje alergiczne (wstrząs anafilaktyczny, pokrzywka, kompleksy antygen-przeciwciało np.rogówka),
  • odczyny w miejscu iniekcji (ziarniniaki, odbarwienie włosa, u kotów mięsaki poszczepienne),
  • inne (immunosupresja poszczepienna, chorobotwórczość żywego szczepu szczepionkowego, brak skuteczności).

Kamień nazębny u zwierząt

kamien nazebny u zwierzat

Szacuje się, że ponad połowa naszych pupili cierpi na dolegliwości związane z odkładaniem kamienia nazębnego. Powstaje on z płytki nazębnej, która z kolei tworzy się z resztek jedzenia będących pożywką dla bakterii. Pod wpływem substancji zawartych w ślinie płytka nazębna twardnieje i powstaje kamień. 

Problem ten częściej dotyczy zwierząt w średnim wieku lub starszych oraz psów ras małych i miniaturowych. Kamień nazębny przyczynia się do powstawania stanów zapalnych w obrębie jamy ustnej, co może prowadzić do rozwinięcia paradontozy.

Niestety właściciele często dostrzegają problem dopiero wtedy, gdy jest już on na tyle zaawansowany, aby utrudniać lub uniemożliwiać zwierzęciu pobieranie pokarmu, albo wówczas, gdy pojawia się nieprzyjemny zapach z pyska.

Można przeciwdziałać powstawaniu kamienia nazębnego lub spowolnić ten proces poprzez zapewnienie pupilowi odpowiedniej higieny jamy ustnej. Na rynku dostępnych jest wiele preparatów przeznaczonych do czyszczenia zębów naszych zwierząt (specjalne pasty, płyny, szczoteczki, nakładki myjące na palce, czyściki). Warto przyzwyczajać zwierzęta do zabiegów czyszczenia zębów już od pierwszych tygodni życia. Nie wolno jednak stosować past do zębów przeznaczonych dla ludzi – ilość zawartego w nich fluoru jest niebezpieczna dla zwierząt! Pomocne okazać się mogą również wszelkie twarde gryzaki i przysmaki wzbogacone o substancje spowalniające odkładanie kamienia nazębnego i niwelujące przykry zapach z jamy ustnej. Na co dzień w miskach powinien gościć również suchy i twardy pokarm, który pomaga ścierać płytkę nazębną.

Powyższe metody są jednak tylko działaniami profilaktycznymi. W przypadku, gdy problem już istnieje i jest zaawansowany zwierzęciu pomóc może jedynie wizyta u lekarza weterynarii. Przeprowadzi on wówczas tzw. zabieg sanacji jamy ustnej, czyli usunie kamień nazębny, podobnie jak u ludzi, przy pomocy skalera ultradźwiękowego, wykona ekstrakcje zepsutych zębów, a ponadto zastosuje odpowiednią terapię farmakologiczną, aby zwalczyć stan zapalny w obrębie jamy ustnej. Niestety, w przypadku zwierząt, zabieg ten należy przeprowadzać w znieczuleniu ogólnym. Związane jest to z ryzykiem, jakie niesie ze sobą narkoza. Jednym słowem: lepiej zapobiegać niż leczyć!

Zapobieganie kamieniowi nazębnemu u zwierząt:

  • mycie zębów specjalistycznymi preparatami i akcesoriami dla zwierząt (w razie potrzeby nawet 2-3 razy w tygodniu),
  • stosowanie specjalistycznych karm z linii wspomagających utrzymywanie codziennej higieny jamy ustnej,
  • stosowanie przysmaków/gryzaków do czyszczenia zębów,
  • płukanie jamy ustnej specjalnymi roztworami wody utlenionej lub chlorheksydyny lub smarowanie dziąseł żelami zawierającymi substancje odkażające (wszelkie lecznicze preparaty dostępne są tylko u lekarzy weterynarii),
  • regularne sprawdzanie stanu zębów i jamy ustnej- raz w miesiącu przez właściciela oraz średnio raz na pół roku przez lekarza weterynarii.